Beste Johnny,
Toen ik vertrok verleden vrijdag naar de internationale Miyazaki stage te Gent, zakte de moed in mijn schoenen. Plots besefte ik dat jij er niet bij zou zijn en dat gaf mij en al je Seikukan vrienden een vreemd gevoel.
Je was 42 jaar oud toen je startte met karate in onze club. Ondertussen zijn we 20 jaar verder en je parcours is eigenlijk indrukwekkend geweest. Een beginner met zoveel energie en gedrevenheid hadden we zelden gezien. Je leerde snel de kneepjes van het vak en bleef zoeken naar de perfectie. Onze traditionele karate bleek al snel iets voor jou te zijn.
Seikukan werd je tweede thuis en een training missen was niet aan de orde. Toen jij op een avond in de kleedkamer je tatoeage van ons Seikukan logo op je borstkas liet zien, dan wist ik meteen : deze man zal karate nooit opgeven.
Je was ook recht door zee en dat kon ik appreciëren vandaar dat wij de beslissing genomen hebben om jou als instructeur in te schakelen een tijdje na het behalen van je derde DAN . En dat was een schot in de roos, jij was er altijd en we konden voor 100% op je steun rekenen. Bovendien kreeg jij veel appreciaties van iedereen. Alle mogelijke technische informaties werden gebundeld in een map die jij altijd meebracht naar de training. Na de sessies was jij altijd bereid om iedereen te helpen.
Seikukan betekent namelijk de karate school van de rechtschapen weg of eenvoudig gezegd de karate school van de rechte weg, en jij was daar een voorbeeld van.
Het aantal vrienden die jij gemaakt hebt in onze karatewereld is ontelbaar. Dat hebben wij ondervonden afgelopen weekend op de stage. Iedereen was ontroerd door je plotse vertrek en dat is te zien bij de honderden reacties op Facebook en de talloze mails die wij ondertussen ontvangen hebben van gans de JKA familie uit Vlaanderen en Wallonië, en zelfs uit Nederland en Frankrijk !
Rita had een grote kaart aangekocht om de vrienden te laten tekenen maar die kaart bleek nog veel te klein voor alle getuigenissen. Ik zal ze overhandigen aan je echtgenote Patricia en zoon Nicky die terecht zo trots op jou waren.
Zaterdagmiddag werd er tijdens de stage uit respect voor jou één minuut stilte gehouden voor aanvang van de training.
We zullen je enorm missen en vanaf nu zullen alle Seikukan trainingen, de provinciale en federale activiteiten alsook de stages niet meer dezelfde zijn. Je zult niet meer bij ons staan op de foto’s maar in onze gedachten zal jij er altijd bij zijn.
Zoals onze vriend Jan onlangs nog schreef : Johnny leeft voort in onze herinnering, als de haast lichtgevende brok energie, die zo enthousiasmerend kwam trainen en lesgeven. Een man die zich steeds voor de volle 200 procent engageerde en altijd blijk heeft gegeven van een groot hart voor andere mensen. Een Grote Meneer. We gaan onze “Asterix” heel hard missen.
Beste Johnny, waar je nu ook bent, we zullen in gedachten altijd samen met jou blijven trainen.
Om af te sluiten hierbij een gedicht dat helemaal jouw ingesteldheid weergeeft :
De liefde voor karate
Verstand op nul en gaan
Met wat bloed, zweet en soms ook een traan
Het is een heerlijk gevoel
Velen weten wat ik bedoel
Soms even een extra tandje erbij
Aantal keren in de week
Doe nu zelf dingen wat mij eerst niks leek
Het maakt mij blij
Groot onderdeel van mijn leven
Elke keer weer doelen om na te streven
Even van het leven ontsnappen
De liefde voor karate, dat kan ik verklappen
Je vriend Luc namens alle karateka’s van de JKA familie.